Główna Komisja Badania Zbrodni Hitlerowskich w Polsce, pierwotna nazwa: Główna Komisja Badania Zbrodni Niemieckich - organ Ministerstwa Sprawiedliwości. Powołana uchwałą Prezydium Krajowej Rady Narodowej (KRN) z 29 marca 1945, a następnie dekretem KRN z 10 listopada 1945. Zadaniem Głównej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich w Polsce jest prowadzenie dochodzeń w sprawie zbrodni popełnionych przez Niemców na ziemiach polskich w okresie 1939-1945 oraz na obywatelach polskich w innych krajach okupowanych i na terenie Niemiec, zbieranie dokumentacji i badanie zebranych dokumentów oraz ich publikowanie. Przewodniczącym Głównej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich w Polsce jest minister sprawiedliwości, członkami - powołani przez ministra naukowcy, specjaliści w zakresie badania okupacji hitlerowskiej, m.in. prawnicy, lekarze, historycy. We wszystkich miastach wojewódzkich działają okręgowe komisje badania zbrodni hitlerowskich, a na terenach, gdzie zbrodnicza działalność okupanta była szczególnie nasilona - delegatury okręgowych komisji. Dochodzenia prowadzone przez Komisję na podstawie przepisów kodeksu karnego mają moc czynności sądowych. W wyniku prac Głównej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich w Polsce. ujawniono kilkaset tys. zbrodni niemieckich, dokonanych na obszarze okupowanych ziem polskich, a także na ludności polskiej w innych krajach Europy. W latach 1945-1950 Główna Komisja Badania Zbrodni Hitlerowskich w Polsce brała udział w opracowywaniu listy zbrodniarzy wojennych sporządzonej przez Komisję Narodów Zjednoczonych dla Spraw Zbrodni Wojennych, której w imieniu Polski przedstawiła ok. 8 tys. nazwisk zbrodniarzy wojennych. Specjalna placówka Komisji w Berlinie - Polska Misja Wojskowa do Badania Niemieckich Zbrodni Wojennych wykryła i przekazała polskiemu wymiarowi sprawiedliwości 1803 hitlerowskich zbrodniarzy wojennych, m.in. L. Fischera, A. Greisera, A. Forstera, J. Buhlera, R. Hoessa. Główna Komisja Badania Zbrodni Hitlerowskich w Polsce prowadziła postępowanie przygotowawcze do wszystkich spraw sądowych przeciwko hitlerowcom, sądzonym przez Najwyższy Trybunał Narodowy w Polsce. W ramach prac badawczo-dokumentacyjnych Główna Komisja Badania Zbrodni Hitlerowskich w Polsce opracowuje zestawienie miejsc i faktów zbrodni, rejestr obozów hitlerowskich, bada strukturę (wraz z obsadą personalną) hitlerowskich władz okupacyjnych w Polsce. Prowadzi także archiwum dokumentów zbrodni hitlerowskich i sprawców tych zbrodni. W jej posiadaniu znajduje się najbogatszy w Polsce zbiór materiałów z czasów okupacji hitlerowskiej. Wyniki prac badawczych i dokumentacyjnych publikowane są głównie w wydawanym od 1946 Biuletynie Głównej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich w Polsce. Utrzymuje kontakty z krajowymi i zagranicznymi instytucjami naukowymi, współpracuje z Urzędem do Spraw Kombatantów, z Radą Ochrony Pomników Walki i Męczeństwa, a także z wieloma organami ścigania i karania zbrodniarzy hitlerowskich w innych krajach. Udziela pomocy prawnej prokuratorom i sądom w Niemczech, Austrii, jak również organom wymiaru sprawiedliwości w krajach ujawniających nieukaranych dotychczas zbrodniarzy hitlerowskich, którzy popełnili zbrodnie w Polsce lub na Polakach poza granicami kraju.