Kategoria przywództwa jest przedmiotem zainteresowań różnych dyscyplin naukowych. W sposób naturalny ma więc charakter interdyscyplinarny. Łączy podejścia charakterystyczne dla filozofii, psychologii, socjologii, teorii zarządzania i pedagogiki. W przypadku pedagogiki uwagę skupia szkoła i jej lokalne otoczenie. Szkoła rozumiana jako instytu­cja w strukturze systemu edukacji jest miejscem interakcji zachodzących między grupami wewnątrzszkolnymi – dyrekcją, nauczycielami, pracownikami administracyjnymi, uczniami i rodzicami. W szerszej perspektywie dochodzą relacje między szkołą a jednostkami sa­morządu terytorialnego i władzami oświatowymi, a także między szkołą a funkcjonującymi w jej otoczeniu instytucjami i społecznością lokalną – generalnie rzecz ujmując: między szkołą a grupami zewnętrznymi w stosunku do niej. W każdej z wyróżnionych grup wewnątrzszkolnych można zidentyfikować, podobnie jak w otoczeniu społecznym szkoły, przywódców rozmaitego rodzaju. W szkole jednak, w od­różnieniu od jej otoczenia zewnętrznego, można w sposób intencjonalny tworzyć warunki do kształtowania postaw sprzyjających rozwojowi predyspozycji przywódczych. Rodzi się w tym kontekście pytanie o celowość takich zabiegów, ich granice, a także stosowane formy i metody. Próbę odpowiedzi na te pytania Autorzy podjęli w prezentowanej publikacji. Autorami są zarówno teoretycy, jak i praktycy – pracownicy nauko­wi, studenci, przedstawiciele organizacji powołanych do wspomagania rozwoju systemu edukacji.