Na tę wystawę w Muzeum Narodowym w Krakowie wielu czekało, traktuje bowiem o najbardziej znanym rzeźbiarzu działającym w Polsce okresu Średniowiecza – Wicie Stwoszu. Poświęcona jest nie tylko dziełom tego wybitnego mistrza, ale także rzeźbom tzw. okresu „przedstwoszowskiego”, zwanym do niedawna okresem „ciemnym”, jak i „postwoszowskiego”. Możliwość eksponowania zabytków bezpośrednio związanych z twórczością mistrza właśnie w Krakowie, mieście, w którym powstały jedne z jego najwcześniejszych i najwybitniejszych prac, stanowiło niezwykłą okazję do zaprezentowania i przybliżenia szerokiej publiczności spuścizny artysty. Inspiracją zorganizowania ekspozycji było „odkrycie” dzieła mistrza w kościele parafialnym w Ptaszkowej niedaleko Nowego Sącza. Płaskorzeźba – mocno zniekształcona przez późniejsze przemalowania – przedstawiająca Modlitwę w Ogrojcu nie była dotychczas zaliczana do œuvre rzeźbiarza. Stało się to możliwe dzięki przeprowadzonej ostatnio gruntownej konserwacji. „Esencją” wystawy było zaprezentowanie tego właśnie dzieła, jak również kolejnego – Krucyfiksu z ołtarza głównego kościoła parafialnego w Iwanowicach pod Krakowem, którego wysoka klasa artystyczna od dawna skłaniała uczonych, by figurę tę wiązać z Witem Stwoszem, na co wskazują dodatkowo nowe dane archiwalne znalezione przez dr Pawła Pencakowskiego. Ekspozycji towarzyszył pięknie ilustrowany, obszerny katalog – niezastąpione źródło wiedzy na temat rzeźby późnego Średniowiecza w Małopolsce, zarówno tej przed przybyciem Stwosza do Krakowa, jak i po jego opuszczeniu.