Paul Michel Foucault (wym. /miʃɛl fuko/, ur. 15 października 1926 w Poitiers, zm. 25 czerwca 1984 w Paryżu) – francuski filozof, historyk i socjolog. W latach 1970-1984 zasiadał w Collège de France na specjalnie stworzonej dla siebie katedrze „Historia systemów myślenia”. Uznany przez The Times Higher Education Guide za najczęściej cytowanego autora w naukach humanistycznych w pierwszej dekadzie XXI wieku. Zazwyczaj łączony z poststrukturalizmem i postmodernizmem, sam odżegnywał się od tych afiliacji, podkreślając przede wszystkim wpływ filozofii Nietzschego na swoją pracę naukową. Przejął od niego przede wszystkim „genealogiczną” metodę badania, wzorowaną na modelu zastosowanym przez Nietzschego w Z genealogii moralności, i zastosował ją w badaniu „genealogii wiedzy” – odżegnywał się tym samym od teleologicznego rozumienia historii. Swe zainteresowania badawcze kierował w stronę krytycznej analizy instytucji społecznych, takich jak psychiatria, system penitencjarny czy seksualność – dostrzegał w nich nierozerwalną nić łączącą wiedzę z władzą. Refleksja nad historią cywilizacji, prowadzona przez Michela Foucaulta, podporządkowana była poszukiwaniu odpowiedzi na filozoficzne nacechowane pytania: dlaczego myślimy, jak myślimy? Dlaczego nasze sądy, oceny i wartości podlegają tym, a nie innym regułom? Dlaczego nasza wiedza przyjęła te, a nie inne kryteria pewności i naukowości? Ta podstawowa kwestia podlegała ustawicznym przekształceniom i rewizjom, a sam Foucault wielokrotnie zmieniał własne zapatrywania. Zawarte w tym tomie teksty - prezentowane po raz pierwszy w języku polskim - umożliwiają prześledzenie ewolucji jego poglądów.