Fantasy jest czytana. Czy sie komus podoba, czy nie, popularnosc tego rodzaju fantastyki w watpliwosc podawana byc nie moze. Od czasu, gdy w roku 1960 wydana zostala w Polsce napisana przez Johna Ronalda Reuela Tolkiena ksiazka Hobbit, czyli tam i z powrotem, gdy w latach 1961-63 wydany zostal tegoz autora trzytomowy cykl Wladca Pierscieni, gdy w roku 1983 ukazal sie Czarnoksieznik z Archipelagu Ursuli K. Le Guin, a w roku 1985 Silmarillion Tolkiena, dobra passa fantasy trwa. Majac to wlasnie na uwadze, osmielilem sie napisac i osmielam sie zaprezentowac swiatu niniejsza ksiazke. Pomyslana i wykoncypowana jako przewodnik, baedeker. Jako nic Ariadny, pieknej córy króla Minosa, dzieki której Tezeusz, syn Egeusza, nie zbladzil w czelusciach labiryntu Krety. Albowiem fantasy jest Labiryntem.