„To, co nazywa się filozofią egzystencji, jest wprawdzie tylko pewną postacią jednej, prastarej filozofii. Ale fakt, że właśnie «egzystencja» stała się teraz terminem wyróżniającym, nie jest przypadkowy. Termin ten uwydatnił zadanie filozofii, przez długi czas prawie zapomniane: dojrzeć źródła rzeczywistości i ująć ją w sposób, w jaki myśląc obcuję z samym sobą — w wewnętrznym działaniu. Filozofowanie chciałoby wyzwolić się z powierzchownej wiedzy o czymś, z obiegowych zwrotów, z konwencji, z grania ról, z tego wszystkiego, co rzuca się w oczy, i powrócić do rzeczywistości. Egzystencja jest jednym ze słów oznaczających rzeczywistość — z akcentem nadanym mu przez Kierkegaarda: wszystko, co naprawdę rzeczywiste, jest dla mnie tylko dzięki temu, że ja jestem sobą. Nie istniejemy po prostu — nasze istnienie jest nam powierzone jako miejsce urzeczywistniania i ucieleśniania naszego źródła."