Niniejszy wybór pism zawiera prace z dziedziny logiki i filozofii poświęcone zarówno problemom logiki formalnej, jak i zagadnieniom praktycznym dotyczącym społeczeństwa wolnego, filozofii przedsiębiorstwa przemysłowego, autorytetu i różnych implikacji stąd płynących, logiki religii. Gdyby zapytać, kim jest J.M. Bocheński, odpowiedź nie mogłaby być jednoznaczna. W twórczości tego wszechstronnego myśliciela można zauważyć rozmaite postawy: analityka, racjonalisty, tomisty - i jak sam dodaje - "kosmocentrycznego platonika z piętnem arystotelizmu, który ponadto opowiada się za logiczną jednością myślenia".  Józef Franciszek Emanuel Bocheński (imię zakonne: Innocenty Maria) (ur. 30 sierpnia 1902 w Czuszowie, zm. 8 lutego 1995 we Fryburgu) – logik, historyk logiki i filozof, sowietolog, dominikanin, katolicki prezbiter, rektor Uniwersytetu we Fryburgu (1964–1966). Pochodził z rodziny ziemiańskiej herbu Rawicz. Jest starszym bratem Adolfa Marii Bocheńskiego, Aleksandra Bocheńskiego i Olgi Zawadzkiej. Po ukończeniu gimnazjum we Lwowie (1920), jako ochotnik brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej, walcząc w 8 Pułku Ułanów. Od 1920 studiował prawo na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, po dwóch latach przeniósł się do Poznania, gdzie przez 4 lata studiował ekonomię i ekonomię polityczną pod kierunkiem m.in. Floriana Znanieckiego i Czesława Znamierowskiego. Podczas studiów był związany z ugrupowaniami monarchistycznymi, m.in. w 1926 jako prezes Organizacji Młodzieży Monarchistycznej. W czasie studiów został także przyjęty do korporacji akademickiej Corona.