Czy nie łatwiej wyobrazić sobie nową epokę lodowcową, globalną zagładę ludzkości lub zderzenie Ziemi z wielką kometą niż koniec kapitalizmu? Neoliberalny dyskurs zniewala dziś umysły, aresztuje wyobraźnię i wyklucza głosy krytykujące społeczno-ekonomiczne status quo. Umiejscawia się w związku z tym w szeregu „niepodważalnych” dogmatów – tuż za dyskursem zimnowojennym, feudalnym i fundamentalistycznym. Pragnie być systemem „pozbawionym alternatywy” i „zgodnym z naturą ludzką”. Autorki i autorzy zbioru Zniewolony umysł 2. Neoliberalizm i jego krytyki poddają ideologię i praktykę „wolnorynkową" analizom zakorzenionym w różnych wersjach krytyki władzy. Konstruują alternatywne propozycje myślenia w czasach likwidacji wyobraźni politycznej i szukają rozwiązań dla problemów późnej nowoczesności poza przestrzenią wyznaczoną przez logikę kapitału. Sięgają też do własnych doświadczeń działania na rzecz zmiany społecznej. W ich ujęciu inny świat – lub inne światy – jest możliwy.