Rygweda – jedna z sanhit (zbiorów) wchodząca w skład Wed, najstarszy zabytek literacki indoaryjski, niejednolity treściowo i chronologicznie.Najstarsze znane cywilizacji zachodniej hymny Rygwedy mogły powstać około XIV wieku p.n.e., jeszcze przed wejściem Ariów do Indii. Miejscem powstania części tekstu mógł być Afganistan . Główny zrąb powstał prawdopodobnie później, już na wschodnich terenach Pendżabu (wniosek ten wysnuto na podstawie analizy nazw geograficznych występujących w treści).Składa się z 1028 hymnów (sukta - dosłownie: dobrze powiedziane), zgromadzonych w 10 kręgach (mandala). Średnio hymn ma około 10 strof, najdłuższy ma ich 58, najkrótszy tylko jedną. Tylko pierwsza i ostatnia mandala zawierają taką samą liczbę hymnów. Najstarsza część to mandale od drugiej do siódmej - tzw. mandale rodzinne (ponieważ tradycja przypisuje je określonym rodom wieszczów). We wszystkich tych mandalach hymny ułożone są w tym samym porządku: pierwsze są skierowane do Agniego, następne do Indry, a kolejne do pozostałych bóstw wedyjskich. Hymny są ułożone według liczby strof i według długości metrum (od najdłuższego). Następnie powstała druga część (od 51. hymnu) mandali pierwszej, która zawiera 9 krótkich zbiorów różnych autorów, potem pierwszą część pierwszej mandali oraz mandala ósma - obie są bardzo zbieżne w treści. Następnie dodano mandalę dziewiątą - bardzo jednorodną pod względem treści - wszystkie hymny skierowane są do Somy. Na końcu włączono mandalę dziesiątą, która różni się od wcześniejszych treścią i formą - wiele jej hymnów napisano w formie dialogów, a w treści uwidaczniają się zmiany w panteonie bóstw (pojawiają się nowe bóstwa), pojawiają się spekulacje filozoficzne, dotyczące natury i powstania wszechświata, opisy innych rytuałów niż ofiara wedyjska. Do mandali ósmej dodano później osobno numerowane hymny (valakhilja). Rygweda zachowała się w dwóch postaciach: sanhitapatha - normalny tekst padapatha - tekst nieuwzględniający zmian sandhi oraz zawierający analizę złożeń; tekst ten powstał dla celów dydaktycznych i praktycznych (ułatwia zapamiętanie hymnów)