Publikacja poświęcona jest monecie islamskiej w okresie od reformy monetarnej przeprowadzonej przez umajjadzkiego kalifa Abd al-Malika ibn Marwana (koniec VII w.), aż po ostateczny upadek kalifatu abbasydzkiego spowodowany najazdem Mongołów i zdobyciem Bagdadu w roku 1258. Zostały w niej omówione rodzaje monet wybijanych przez dynastie panujące na Bliskim i Środkowym Wschodzie, w Północnej Afryce, Andaluzji i na Sycylii, które odegrały kluczową rolę w historii świata arabskiego w wiekach średnich. Opisane zostały nominały i kruszce z jakich monety były wybijane: srebrne dirhamy, złote dinary, monety miedziane i brązowe wybijane na ziemiach imperium arabskiego od północno-zachodnich Indii na wschodzie, przez Północną Afrykę, aż po Sycylię i Andaluzję na zachodzie Europy. Pierwsza wydana w języku polskim publikacja dotycząca tej tematyki towarzyszy wystawie "Między Wschodem a Zachodem. Pieniądz islamski w wiekach średnich".