Autorzy formułują już na początku książki pytanie: jaki może być podmiot poznania w świetle wiedzy naukowej?, i konsekwentnie, w dalszych rozdziałach swojej pracy, próbują odpowiedzieć na to i inne nasuwające się stopniowo pytania i problemy. Słaba zasada antropiczna wyznacza płodną metodę badania historii świata. Punktem wyjścia jest w niej uznanie jako podstawowego faktu istnienia człowieka, co pozwala na sformułowanie pytania: jak musiał przebiegać rozwój wszechświata, aby fakt ten mógł mieć miejsce? Nawiązując do tej zasady podejmujemy problem niejako odwrotny: jakim ograniczeniom podlega (czy jakie warunki musi spełniać) obserwator = badacz, jeśli świat jest takim, jak go opisuje współczesna nauka? Na początek formułujemy ostrożniejsze pytanie: jaki nie może być podmiot poznania w świetle wiedzy naukowej? Wydaje się bowiem oczywiste, że nauka zdecydowanie wyklucza pewne modele podmiotu poznania.