Antoni Franciszek Ksawery Sotkiewicz (ur. 12 stycznia 1826, zm. 4 maja 1901) – biskup rzymskokatolicki, biskup diecezjalny sandomierski w latach 1883–1901, administrator apostolski archidiecezji warszawskiej w latach 1877–1883. Uczył się w gimnazjum kieleckim. Studiował w Sandomierzu i w Warszawie. W 1849 przyjął w Sandomierzu święcenia kapłańskie. Następnie był proboszczem w Zbelutce i w Słupi Nowej. Został profesorem seminarium duchownego i asesorem konsystorza. W 1861 został profesorem w warszawskiej Akademii Duchownej. Od 1872 do 1883 był kanonikiem i administratorem archidiecezji warszawskiej oraz redaktorem „Przeglądu Katolickiego”. 15 marca 1883 papież Leon XIII mianował go biskupem diecezjalnym diecezji sandomierskiej. Sakrę biskupią przyjął 20 maja 1883, zaś ingres do katedry sandomierskiej odbył 24 czerwca 1883. Biskup Sotkiewicz troszczył się o karność wśród duchowieństwa, wspierał rozwój zakonów bezhabitowych i odnowił katedrę diecezjalną.