Wspaniały cykl publikacji księdza Jana Wiśniewskiego opisujący historię i zabytki miejscowości z naszego regionu zapoczątkowany w 1907 roku. „Diecezja częstochowska : opis historyczny kościołów i zabytków w dekanatach: będzińskim, dąbrowskim, sączowskim, zawierckim i zareckim oraz parafji Olsztyn” został wydany w Mariówce Opoczyńskiej w 1936 roku. Udostępniony przez Świętokrzyską Bibliotekę Cyfrową. Zawiera opis następujących miejscowości: Będzin, Błędów, Bobrowniki, Choroń, Chruszczobród, Ciągowice, Czeladź, Dąbrowa Górnicza, Gołonóg, Grodziec, Janów, Koziegłowy, Koziegłówki, Kromołów, Łagisza, Łazy, Łęka, Łosień, Maczki, Niemce, Mrzygłód, Myszków, Niegowa, Nieganowice, Niwka, Olsztyn, Piaski, Pińczyce, Pogoń, Porąbka, Porąbka Mrzygłodzka, Przybynów, Sączów, Sielec Stary, Sielec Nowy, Siemonia, Siewierz, Skarżyce, Sosnowiec, Strzemieszyce, Targoszyce, Włodowice, Wojkowice Komorne, Wojkowice Kościelne, Zawiercie, Zagórze, Ząbkowice, Złoty Potok, Zrembice, Żychcice, Żarki, Leśniów. **Jan Wiśniewski** (ur. 3 maja 1876 w Krępie Kościelnej, zm. 7 kwietnia 1943 w Borkowicach) - duchowny rzymskokatolicki, kolekcjoner, regionalista, działacz endecki i oświatowy. W 1901-1906, podczas służby w Ćmielowie zaangażował się w nawracanie do Kościoła rzymskokatolickiego. Przygotował do chrztu m.in.: jedną prawosławną i co najmniej dziesięciu Żydów. Sprawa jednego z nich była podstawą do wytoczenia Wiśniewskiemu procesu cywilnego przez Żyda z Szydłowca, który oskarżył księdza, że ten nie pozwolił spotkać się ze swoimi dziećmi, bo uważał to za niemożliwe ze względu na przyjęcie przez te dzieci chrześcijaństwa. Po incydencie został przeniesiony do Radomia, zostając wikariuszem w parafii św. Jana Chrzciciela. Kolekcjonował obrazy, aby w grudniu 1913 przekazać je radomskiemu oddziałowi PTK. W oparciu o te zbiory uruchomiono Muzeum PTK, co było też wymuszone zapisem Wiśniewskiego o prawie wycofania darowizny w przypadku niezorganizowania muzeum w ciągu roku. Zarząd oddziału powierzył mu też objęcie stanowiska kierownika-organizatora muzeum, które porzucił po kilku dniach otrzymując probostwo w Borkowicach. W 1913 został proboszczem. W Borkowicach założył bibliotekę i wspierał organizacje ochotniczych straży pożarnych na terenie swojej parafii (był członkiem komitetów inicjujących w Borkowicach, Ruszkowicach i Ruskim Brodzie). Wsparł także finansowo uruchomienie w obrębie parafii dziesięciu szkół ludowych i ochronki dla dzieci. W Borkowicach uruchomił Spółdzielnię Spożywców "Przyszłość". Ufundował wiele pomników i płyt pamięci w Radomskiem (m.in. pomnik Powstańców Styczniowych w Stefankowie). Opublikował wile prac krajoznawczych i popularnonaukowych, m.in. 13 tomów opisów poszczególnych dekanatów diecezji sandomierskiej. Za swoją działalność otrzymał Odznakę Honorową "za Walkę o Szkołę Polską", Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Srebrny Wawrzyn Akademicki oraz tytuł kanonika Kapituły Katedralnej w Sandomierzu.