W "Damach XII wieku" Duby prezentuje sześć sylwetek najbardziej znaczących kobiet w dwunastowiecznej Francji, mówi o kondycji i stylu życia wysoko urodzonych dam, małżonek możnych panów, oraz przedstawia sąd ludzi Kościoła o tych kobietach, których sumieniem kierowali i które usiłowali wydobyć z wrodzonego im rzekomo zepsucia. Duby odtwarza pewien system wartości i ustala miejsce, jakie mężczyźni przyznawali kobietom. Ze świata kobiet dociera do nas tylko tyle, ile przekazuje nam spojrzenie mężczyzn, którzy boją się kobiet i gardzą nimi. Jakie więc są owe kobiety? Zalotne, leniwe, bezwzględne, krnąbrne, rozpustne, gadatliwe, kłótliwe, podstępne, bez serca. A jednak budziły namiętność i miłość, były źródłem rozkoszy i... przyczyną zguby. Miały wielką władzę nad służbą i dzięki macierzyństwu nad potomstwem, a z powodu częstej nieobecności małżonka zarządzały całym domem. Musiały być silne i czasem nawet były szczęśliwe.