W czasach gdy zapanował na świecie okres baroku w Polsce ( a było to w 17 w. ) bardzo wzrosła pobożność. Również nastąpiły zmiany w kulturze i obyczajach szlachty. Szlachta uświadomiła sobie, że pochodzi od Sarmatów. Sarmaci był to lud zamieszkujący ziemie między dolną Wołgą a Donem. Cechowali się oni wojowniczością, odwagą, szczerością, gościnnością, dobrodusznością, prawością, umiłowaniem wolności. Tak naprawdę szlachta nie miała nic wspólnego z Sarmatami. Szlachta robiła wszystko żeby upodobnić się do ludu Sarmatów. Sarmatyzm(który panował) zaczął być coraz bardziej negatywny i nabierał coraz więcej negatywnych cech. Zaczęła się szerzyć ksefonobia (niechęć do obcych). Uważano, że wszystko co obce jest złe i zepsute. Szlachta głosiła, że wszystko co Polskie jest najlepsze. Wzrosła nietolerancja religijna.