Klasztor w Bieczu – klasztor oo. Franciszkanów Prowincji Matki Bożej Anielskiej wraz z kościołem św. Anny. W miejscu klasztoru dawniej znajdował się zamek. Reformaci wcześniej osadzeni byli w drewnianym kościele św. Jakuba, jednak ze względu na podmokły i narażony na wylewy rzeki Ropy teren prosili o nowe lokum. Dzięki pomocy starosty bieckiego, Jana Wielopolskiego, który postanowił przenieść w obręb miasta (do Grodu) siedzibę starosty, reformaci otrzymali budynki zamku. Zamek został przebudowany na kościół oraz klasztor, czego dowodem są m.in. wielkie drzwi zamkowe ozdobione orłami jagiellońskimi z XVI w. Po przebudowie w 1642 roku zakonnicy przenieśli się do nowej siedziby i pozostali tam do dziś. Następnego dnia po przeprowadzce poprzedni kościół św. Jakuba zalała powódź, niszcząc jego drewnianą część. 5 kwietnia 1770 konfederaci barscy stoczyli, w czasie wycofywania spod Jedlicza i Nowego Żmigrodu, bitwę pod Siepietnicą. Zorientowawszy się o znacznej liczebnej przewadze (2 tys. żołnierzy) wojska rosyjskiego Iliczanina, wycofali się w kierunku Biecza. Wojsko rosyjskie w pogoni za konfederatami złupiło Biecz, zwłaszcza kościół i klasztor franciszkański, mordując także kilku zakonników. W 2003 roku został wykonany remont kościoła i klasztoru, czego pamiątką jest znajdująca się obok figura Matki Boskiej Niepokalanej.