,, W średniowieczu zapoczątkowane i w czasach panowania króla Zygmunta I bujnie rozwinięte ludwisarstwo lwowskie wchodzi w połowie XVI stulecia w złoty okres swych dziejów. Z śmiercią puszkarza Łukasza, przypadającą na wrzesień r. 1542, wygasły piece i ostygły tygle w miejskiej ludwisarni, między murami bramy Halickiej na okres dwu lat. W tym czasie poszukują rajcowie miasta nowego, uzdolnionego puszkarza-gisera, a nie mogąc go znaleźć na terenie Lwowa, nawiązują rokowania z Norymbergą. (...) Liczne dzieła Leonarda Harlego zalegały przez wiele dziesiątek lat wnętrza obronnych baszt i arsenału miejskiego, gotowe każdej chwili do służby ofiar na rzecz miasta i państwa. W chwilach radosnych uświetniały one swym donośnym grzmotem koronacje królów polskich, intronizacje lwowskich arcybiskupów, starostów i inne uroczystości lokalne. Zanim to nastąpiło, przewiezione zostały, z polecenia Dyrekcji Zbiorów Państwowych, dwa dzieła Herlego na pewien czas do Krakowa, gdzie zdobiły dziedziniec zamku Wawelskiego i stąd w lipcu 1930 r., po wielokrotnych oficjalnych zabiegach Zarządu miasta, sprowadzono je ostatecznie do Lwowa i, tytułem bezterminowego depozytu, złożono w zbiorach Muzeum Historycznego."