"Książka ta przezwycięża sztuczną izolację literaturoznawstwa wobec innych dziedzin refleksji nad różnymi domenami tej samej kultury i przekonująco dowodzi, że w samej poezji istnieją podstawy, by odwoływać się do tych dziedzin. W tak szerokim zakresie dorobek medioznawstwa i najnowszej refleksji kulturoznawczej nie był wykorzystywany do analiz polskiej literatury. Pozwoliło to autorce ujawnić, jak ważnym i bogatym tematem poezji ostatnich lat jest sprawa komunikacji i techniki. W świetle ustaleń, które zawdzięczamy tej pracy, obalić można mit o odwróceniu się poezji od rzeczywistości i jej wyobcowaniu, natomiast bardzo bogatą egzemplifikację otrzymuje teza przeciwna: o bliskim związku między przekształceniami sposobów komunikowania się w nowej kulturze a współczesną poezją, która bardzo szybko i z ogromną wrażliwością reaguje na nową sytuację podmiotu i zagrożenia wiążące się z nowym pejzażem mediów, zapośredniczeniem obrazu świata i rozbiciem tradycyjnych punktów odniesienia". Z recenzji prof. dr hab. Anny Nasiłowskiej